Verlies van eetlust bij een kat kan zorgwekkend zijn. Wanneer een kat stopt met eten, zelfs met zijn lievelingseten of zijn gebruikelijke brokjes, maskeert dit vaak een gezondheidsprobleem of een tijdelijke malaise. Wat moet je doen als je kat weigert te eten? Moet je je zorgen maken zodra de eerste maaltijd wordt genegeerd? Hier lees je hoe je moet reageren, met zorgvuldige observatie, de juiste verzorging en, indien nodig, een dierenarts.

Waarom eet mijn kat niet meer? Mogelijke oorzaken

Een kat die langer dan 24 uur stopt met eten, moet altijd alarm slaan. De redenen kunnen goedaardig of ernstiger zijn, afhankelijk van de context. Hier zijn de meest voorkomende oorzaken:

• Plotselinge stress (verandering van omgeving, verhuizing, nieuw huisdier, ongewone geluiden),
• Tandpijn of een mondprobleem,
• Spijsverteringsaandoeningen (gastritis, misselijkheid, verstopping),
• Een infectie of virus,
• Nier- of leverproblemen, vaak voorkomend bij oudere katten,
• Overmatige hitte of verandering van voedsel,
• Een voerbak die vies is, niet op zijn plaats staat of te dicht bij de kattenbak of een hond staat.

In elk geval stelt een kat die stopt met eten zichzelf bloot aan ernstige risico’s, zoals leverlipidose (een ernstige leverziekte die samenhangt met vasten).

Wat moet ik doen als mijn kat zijn eetlust verliest?

Eerst en vooral moet je :

• Observeer zijn algemene gedrag: is hij down? Koortsig? Braken?
• Controleer of het eten vers is en bied smakelijk eten aan (gewone tonijn, warme paté),
• Vermijd plotselinge veranderingen in je dieet,
• Zorg ervoor dat zijn bakje schoon is en op een rustige plek staat,
• Probeer een feromoonverspreider zoals Feliway Optimum om stress te verminderen.

Als je kat na 24 tot 48 uur nog steeds niet eet of andere symptomen vertoont (gewichtsverlies, lusteloosheid, braken), moet je onmiddellijk een dierenarts raadplegen. Een bloedtest of klinisch onderzoek zal helpen om een ernstigere pathologie uit te sluiten.

Je kat thuis verzorgen om zijn eetlust op te wekken

In goedaardige of tijdelijke gevallen (stress, kleine spijsverteringsproblemen) is het mogelijk om je kat te helpen weer zin in eten te krijgen door in te werken op zijn omgeving en dieet:

• Verwarm zijn natvoer om de geur te versterken.
• Probeer een smakelijke patéof meng de gebruikelijke kroketjes met een beetje kookvocht van gevogelte.
• Verander de textuur van het voedsel tijdelijk (mousse, terrine, gelei).
• Bied zijn bakje aan op een rustige, veilige plek, uit de buurt van honden, kinderen of zijn kattenbak.
• Gebruik kalmerende feromoonoplossingen (zoals Feliway Friends of Optimum).
• Stimuleer hem met rustige spelletjes, want een kat die in beweging is, zal eerder zijn eetlust hervinden.

Aan de andere kant moet je een kat niet dwingen om te eten of te veel ongeorganiseerde pogingen doen: dit kan de weigering van de kat om te eten nog erger maken.

Wanneer moet dringend een dierenarts worden geraadpleegd?

Een kat die 24 tot 48 uur helemaal niet heeft gegeten, moet worden gezien door een dierenarts, zelfs als hij in goede conditie lijkt te zijn. Bij katten, vooral die met overgewicht, kan vasten hepatische lipidose veroorzaken, een ernstige leveraandoening.

Als je kat ook :

• Herhaaldelijk braken,
• Snel gewichtsverlies,
• Koorts, diarree of duidelijke lethargie,
• Tekenen van pijn (terugtrekken, miauwen, beven),
• Weigering om te drinken of problemen met hydratatie.

Alleen een diergeneeskundig onderzoek kan een precieze diagnose stellen, een geschikte behandeling instellen of indien nodig beginnen met bijvoeden.

Tilia Martuz

Tilia Martuz est vétérinaire diplômée, passionnée et profondément engagée dans le bien-être animal. Depuis plus de dix ans, elle accompagne au quotidien les propriétaires d’animaux avec bienveillance, rigueur et une grande expertise.

Son approche allie médecine vétérinaire moderne, éducation positive et respect de chaque espèce. Convaincue que la prévention et l’information sont essentielles à la santé animale, elle partage ses conseils et ses connaissances sur Animal Passion pour aider les lecteurs à mieux comprendre et soigner leurs compagnons.